margalita_natelauri

„განა სახელწოდება "თამაში" არ შეურაცხყოფს ჭადრაკს? ამავე დროს ის არც ხელოვნებაა და არც მეცნიერება, ის რაღაც საშუალოა, რომელიც ამ ოცნებათა შორის დაფარფატებს, მსგავსად იმისა, როგორც დაფარფატებს მოჰამედის კუბო ზეცასა და მიწას შორის. ამ თამაშში ერთმანეთს ერწყმის სულ ერთიმეორის საწინააღმდეგო ცნებები, ის უძველესიცაა და ამავე დროს მუდამ ახალი, თითქოს თავისი საფუძვლით მექანიკურია, მაგრამ გამარჯვების მიღწევა მხოლოდ ფანტაზიით შეიძლება. განსაზღვრულია ვიწრო გეომეტრიული სივრცით და ამავე დროს უსასრულოა თავისი კომბინაციებით. ჭადრაკი შეუჩერებლივ ვითარდება, მაგრამ სრულიად უნაყოფოა აზრი დასკვნის გარეშე. მათემატიკა, რომელიც არაფერს არ ანგარიშობს, ხელოვნება უნაწარმოებოდ, არქიტექტურული ნაგებობა საშენი მასალის გარეშე. ყოველივე ამასთან ამ თამაშმა გაუძლო დროთა მსვლელობას უფრო უკეთ, ვიდრე ყველა წიგნმა და ნაწარმოებმა. ჭადრაკი ერთადერთი თამაშია, რომელიც ეკუთვნის ყველა ხალხს და ყველა ეპოქას. არავინ იცის, რომელმა ღმერთმა ჩამოიტანა ჭადრაკი მიწაზე, რომ გაეფანტა მოწყენილობა, გაემძაფრებინა შეგრძნებები, დაეძაბა სული." შ ცვაიგი.

"Doesn't the name "game" offend chess? At the same time it is neither art nor science, it is something mediocre that unfolds between these dreams, just as it unfolds Muhammad's coffin between heaven and earth. In this game, opposing concepts are combined, it is ancient and at the same time always new, as if it is mechanically fundamentally, but victory can be achieved only with imagination. It is defined by a narrow geometric space and at the same time is infinite with its combinations. Chess is constantly evolving, but it is completely fruitless without a conclusion. Mathematics that does not account for anything, art without production, an architectural building without building materials. After all, this game has withstood the test of time better than any other book or work. Chess is the only game that belongs to all peoples and all eras. No one knows which God brought chess to the ground, to dispel boredom, to intensify feelings, to strain the soul. "Stefan Zweig